Yolculuğun Ötesinde 'Koçvari Hikayeler' 1 Kökler mi? Yollar mı?

Yolculuğun Ötesinde Koçvari Hikayeler 1 Kökler mi? Yollar mı?

Son derece sıcak geçen bir temmuz ayının son iş günü olan cuma sabahı ofise araba yerine servisle gitmeyi tercih etti. Hem sıcak hem cuma trafiğini göz önüne alarak az kalan enerjisini ofiste kendisini bekleyen yoğunluğa saklamayı seçti.

İzin dönemi olduğundan servis çok kalabalık değildi. Az insan olmasının klimanın daha verimli çalışmasına neden olacağını düşünerek sevindi kendi kendine. Koltuğa oturduğunda yaklaşık 1 saatlik yolda uyumayacağına, bu zamanı günü planlamak kullanmaya niyet etti. 

Çantasının içinde not defterini çıkarmak üzere karıştırmaya başladığında eline diplerde kalan bir kitap çarptı. Merak ederek eline aldı. Amin Maalouf’un ‘Yolların Başlangıcı’ kitabıydı. Uzun zaman önce keyifle okumuş hatta ikinci kere okuduğunda üzerine notlar da almıştı. Ama sonra hangi ara buraya koyduğunu hatta özenle aldığı notları da hatırlamıyordu. 

Eline aldığı defteri boş olan yan koltuğa bıraktı. Kitabın sayfalarını çevirmeye başladı. 

Hikâyenin kendisinin ve ailesinin köklerini aramak üzere çıkılan yollar üzerine kurulduğunu hemen hatırladı. 

İlk başlık ise ‘Başlangıçlar’dı… 

Giriş bölümünde, zor okunan ama büyükçe harflerle yazdığı 3 kelimeye gözü ilişti.

‘Ağaç’ – ‘Kökler’ – ‘Yollar’

Hafızasını hızlıca karıştırdı ve hatırladı: ‘Ağaç’ ve ‘Kök’ metaforunu geçmişe ve geçmişten gelenlere bağlı yaşamayı anlatmak için kullanılarak ‘Kendi seçmediğimiz bir yolun kıyısında ölp gideriz’ cümlesine bağlamıştı kırmızı bir ok işareti ile. 

‘Yol’ kelimesini de yine kırmızı bir ok çizimiyle ‘Onların da bir başlangıcı vardır’ cümlesiyle başlayan paragrafa bağlamıştı.

Arka sayfanın en altında olan boşluğa kendine bir soru yazmıştı, Kökler mi? Yollar mı?

Kökler tabii ki ilk olarak aileyi çağrıştırıyor. Ancak bu kökler deneyimler, yaşanmışlıklar, hayattan öğrenilenler ile her gün daha da güçleniyor.

Okurken kendi içinden düşündükleri geldi aklına: bunları okuduğu ana kadar köklerini derinleştirmek ve bu sağlam köklere tutunarak durduğu yerde kalmayı seçmişti o zamana kadar. 

Kökler çok kıymetliydi de hayat yolunda ilerlemek nasıl olacaktı?  Bu satırlar ona bu soruyu sordurtmuştu.

Çok düşünmüştü üzere yaşadığı şehirden mutlu değildi, yaptığı işten tatmin olmuyordu, aile şirketinde geleceğin varisi olarak görmüyordu kendini ama çocukluğundan beri kökleri böyle beslenmişti. Dört yıl öncesine kadar da hangi yola çıkacağına karar veremediği için bu köklere sarılmış duruyordu yerinde. 

Bir arkadaşının tavsiyesi ile kendi rotasını belirlemek hedefi ile bir koçla çalışmaya başladığında, bir görüşmede bu kitabı anlatmıştı koçuna… Koçu da kendisine bu kitapla ilgili kendine bir soru sorsan ne sorardın sorusunu sormuştu?

‘İki kelimelik kısa bir soru çıkmıştı ağzından. ‘Kökler mi? Yollar mı?

Aslında onun için her şey bu sorudan sonra netleşmeye başlamıştı. 

Köklere tutunmaktansa, köklerin kendisine verdiği gücün bilinciyle ileriye doğru yol almayı tercih etmişti.

Köklerinin kendisine verdiklerini sadece engel olarak görmek yerine kendi yoluna ilerlemek için bunları nasıl kullanabileceğini düşünmeye başladığında çıkmaz sokak turunu tamamlayıp, ana yola ilk adımını attığını hissetmişti. 

Koçluk sürecini tamamladığında köklerinden gelen gücü de biliyordu, yolunun nereye çıkacağını da. 

Ailesiyle yaptığı tarihi görüşme düştü aklına… Kullandığı cümlelerin etkisini şu an dahi kalbinde hissediyordu:

‘Aynı cins ağaçların bile kökleri birbirinden farklı. Her insanın köklerinden aldığı bu güçle çıkmak istediği yollar da farklı… Ben bu gücü arkama alarak farklı bir yola çıkmak istiyorum.’

Ailesi bu konuşmadan sonra ona bir şans tanımaya karar vermişlerdi.  Kendi çabalarıyla şu an çalıştığı şirketteki rolüne sahip olmuştu. Şu an kendi rotasında gidiyordu hayat, rotanın değişeceği bir zaman gelir miydi? Onu da zaman gösterecekti. Koçunun kulaklarını çınlattı: Akış… Sonuç ne olursa olsun kendi seçimi olacaktı.

Kendisi, kitabı ve notlarının yolculuğu servisin şirketin kapısına gelmesiyle son buldu.

Kitabı nazikçe çantasına yerleştirdi. 

Köklerinden gelenlere teşekkür etti, bakalım hangi yollara çıkaracaklar bundan sonra diye keyifli bir merakla düşündü… Öğle tatilinde ailesini arayarak teşekkür etme sözünü vererek servisten indi… 

Köklerinizin ve bunların getirdiği gücün farkında vararak, çıktığınız yolların açık olması dileklerimle…

Temasta kalmak üzere,